Forsetinn blessaður forsetinn...

Steingrímur Sævarr gróf upp þetta ótrúlega vídeó.

Ég er að velta því fyrir mér hvernig handritið að þessu hefur litið út. Ég held að þetta hafi litið einhvern veginn svona út: (Ætli Örnólfur Thors hafi  fengið að lesa það yfir?)

---------- 

[Kvenmannsrödd]

Finally you don't come to Iceland without experiencing it's legendary nightlife. If you don't belive us, just ask...

The President.

[Mynd á fánann og þjóðsöngur byrjar] 

[Rödd forsetans]
Kos as jú nó, [Mynd á forseta, þjóðsöngur í bakgrunn] þer is þis feimös Reykjavík nætlæf.  Eeeeeh vits lasts æ dónt nó from ílefen or tvelf oklok öntil for or fæv or six in þe morníng.

Böt þe essens off þat nætlæf is [Mynd á skoppandi brjóst og dansandi rassa] its not for þe túrists, its for þe æslanders. Þe túrists of kors ar velkom tú djoín in. It dosent haf þis kænd off kommersjal gettíng all jor monní aspekt jú sí in oðer köntrís.

[Mynd panar niður fótleggi í mínipilsi og skiptir á forsetann]

Böt its simplí pjúr fönn. Kríeited  bæ þí æslanders for þemselfs. Böt invæting eferíboddí else tú djoín inn.

[ENVY skýst út úr hægra eyra forsetans, blátt flash kemur inn í mynd hægra megin, fer yfir forsetann og undir ENVY -  THE END] 

---------------------- 

Hvað er hægt að segja? Þetta slær út opnunina á Pizza 67 í Köben haustið 96.

 

 

Áfall fyrir Bush?

10 fréttir Sjónvarpsins birtu sérkennilega frétt í gærkvöldi. Fréttin var frásögn af því að Richard A. Clarke fyrrverandi ríkisstarfsmaður í Bandaríkjunum teldi stöðu Bandaríkjanna í Írak vonlausa. Katrín Pálsdóttir sagði okkur frá því að ummæli Clarke væru mikið áfall fyrir Bush forseta sem ætlar að kynna nýja stefnu sína á morgun.

Fyrir þá sem hafa lágmarksþekkingu á bandarískum stjórnmálum (sem er synd að Katrín hafi ekki) þá eru þetta ekki miklar fréttir. Þetta álit Richard A Clarke er álíka mikið áfall fyrir Bush og ef John Kerry hefði gagnrýnt stefnu hans.

Clarke var að tala hjá The Center for American Progress sem er stýrt af John Podesta fyrrverandi starfsmannastjóra Bill Clinton. Það er fyrst og fremst litið á Clarke sem anti-Bushista ekki sem hlutlausan sérfræðing.

Skýrasta dæmið um hve mikil ekki frétt þessi yfirlýsing er að ég finn ekki neina frétt um hana neinsstaðar á internetinu. Ef málið væri frétt, ef orð þessa mans væri áfall fyrir G.W. Bush þá væru vinstri sinnuðu fréttablöðin Washington Post og New York times með þau á forsíðu. Svo er ekki ekki einu sinni kommúnistablöð eins og The Guardian á Englandi minnast á þetta einu orði. CNN hefur eki minnst á þetta nú má vera að þeir séu að bíða eftir að maximiza áhrifin og allir fjölmiðlar verði uppfullir af þessu áfalli bandaríkjaforseta. Ég ætla ekki að halda í mér andanum, reyndar skal ég éta hatt Hallgríms Helgasonar ef þetta verður að stórmáli.

Þetta er svona mál eins og ef Karl Th Birgisson myndi lýsa sig ósammála stefnu Geirs Haarde og fjölmiðlar teldu það áfall fyrir Geir.

Bandarískir hermenn til Íraks fyrir lok þessa mánaðar

Með Barack Obama í eyrunum

Ég er að hlusta á hljóðbókar útgáfu af bókinni Dreams from My Father eftir Barack Obama. Obama les sjálfur og fékk bókin Grammy verðlaun í sínum flokki (spoken word) í fyrra. Obama er mest "hæpaði" stjórnmálamaður Bandaríkjanna núna, hann þykir hafa Kennedy karisma. (Ted er undanskilinn þegar rætt er um það fyrirbæri)

Hann er eini öldungardeildarþingmaðurinn af afrískum uppruna sem nú situr og sá fimmti frá upphafi og eins og staðan er í dag þá lítur út fyrir að slagurinn um útnefningu demókrataflokksins verði milli hans og Hillary Clinton. Stjarna hans hefur skotist hratt upp á himininn, fyrir 6 árum tapaði hann í prófkjöri til að komast í fulltrúadeildina og fyrir rúmum 2 árum var tvísýnt með kosningu hans í Senatið. Þar til upp komst að fyrrverandi eiginkona andstæðings Obama hefði kvartað í skilnaðardeilunni undan áhuga manns síns á kynlífsklubbum og þáttöku í slíkum fyrirbærum. Obama er heppinn.  

Obama er áhugaverður karakter, faðir hans var frá Kenýa og móðir fædd í  Wichita, Kansas búsett á Hawaii.  Þau kynntust við háskólanám á Hawaii þar sem þau giftust, blönduð hjónabönd voru ekki algeng í Bandríkjunum í kringum 1960. Obama eldri sneri aftur til Kenýa þegar Barack yngri var einungis tveggja ára og tók þá móðir hans saman við annan samstúdent, sá var indónesi og þegar Obama var 6 ára fluttu þau til Jakarta þar sem hann bjó ásamt móður sinni og manni hennar  í 4 ár. Þá sneri hann aftur til Hawaii og bjó hjá afa sínum og ömmu þar til móðir hans skildi við mann sinn og sneri einnig aftur.

Ég velti því fyrir mér hvernig fjölskyldan hefur komið fyrir í Jakarta, asískur maður og hvít kona með svart barn. 

Obama er mjög hreinskilinn í bókinni, segir frá marijúna notkun og kókaín fikti en hún er skrifuð 1995 löngu áður en einhverjum datt í hug að nefna Barack Obama og forsetaembættið í sömu andrá. Það er kannski hvað hann er opinskár sem gerir bókina sjarmerandi. Hann er með fantarödd og það er ljúft að hlusta á hann.

Rótleysi hans er síendurtekið þema (án þess að verða hvimleitt) í bókinni sem stafar af því að alast upp svartur drengur án fyrirmynda sem hann gata samsamað sér við. Það voru fáir svartir menn á Hawaii á þeim tíma og enn færri í Jakarta. Hann lítur þó á sig sem svartan mann, það er algengt að blönduð börn eigi erfitt með að fóta sig, finna sig hvorki né. Kannski er þetta hverfandi núna, það er orðið svo algengt að börn séu af blönduðum kynþáttum. Mig minnir að ég hefi lesið að á bandarískum skráningaformum sé liðurinn mixed race sá hópur sem stækkar örast.

Dætur mínar falla í þann flokk. Kannski er það algjör óþarfi að hafa einhverjar áhyggjur af þessu, uppruni þeirra er vel skráður og svo eru þær auðvitað Íslendingar og sá indæli rembingur sem því fylgir trompar alla umræðu um kynþætti eða hvaðeina.  

og megi þeir stikna í heitasta

Ég var á leið til Madrid 11. mars 2004 en komst ekki lengra en til Köben. 

Þegar við heyrðum fyrstu fréttir af sprengingu í Madrid sagði ég við ferðafélaga minn, iss þetta er bara eitthvað ETA vesen, það hefur engin áhrif. Þá vorum við nýstigin út úr vélinni frá Íslandi og vorum að hlusta á talhólfsskilaboð sem gáfu ekki skýra mynd. Eftir því sem myndin skýrðist þá varð ljóst að fundurinn sem við vorum á leið á yrði ekki haldinn.  Ég hafði hlakkað til að koma til Madrid og Spánar í fyrsta sinn í 6 ár, vonbrigðin voru mikil. Ég bjó íBaskalöndum í ár og kynntist konunni minni þar, Spánn er í miklu uppáhaldi.

Ég ekki að gera lítið úr harmleiknum sem dundi yfir þarna, þegar við heyrðum í okkar kontakt þá var það auðheyrt að hún var algjörlega miður sín, skiljanlega. Fólk dó, örkumlaðist og slasaðist. 

Ég hef ekki enn snúið aftur til Spánar, ég er enn persónulega brjálaður út í þessa menn sem stóðu að þessu hryðjuverki. Ekki vegna þess að ég komst ekki alla leið, heldur vegna þess að þessi atburður stendur mér nær bæði vegna tengsla minna við landið og vegna ferðarinnar þá varð ég einhvern veginn þátttakandi í atburðinum. Þótt það hafi verið smávægilegt.

Megi þeir stikna í heitasta helvíti þessir al-kædar. 

 

Sjötti maðurinn handtekinn vegna tilræðisins í Madríd 2004

Sme tilnefndur til blaðamannaverðlauna!

Siguður G. Guðjónsson sendi moggann bréf sem birt var í morgun, þar tilnefnir hann sme til verðlaunanna blaðamaður ársins 2006. Það örlar kannski á smá biturð en annars á sme þetta skilið:

SAMKVÆMT vef Blaðamannafélags Íslands þurfa tilnefningar til Blaðamannaverðlauna vegna ársins 2006 að hafa borist fyrir 19. janúar nk.

Í mínum huga stendur einn maður upp úr þegar horft er um öxl og hugað að afrekum blaðamanna á liðnu ári. Sá heitir Sigurjón Magnús Egilsson, ,,SME".

Afrek SME á árinu 2006 verða ekki öll tíunduð hér, heldur látið við það sitja að nefna, að SME réð sig í þrígang sem ritstjóra dagblaða á síðasta ári, nú síðast til nýrrar DV-útgáfu.

Hvernig SME umgekkst sannleikann og gerða samninga á árinu 2006 lýsir betur en mörg orð andlegu atgervi, heiðarleika og endalausri leit þessa eftirsótta og dáða blaðamanns að sannleikanum.

SME er stéttarsómi og verðskuldar sæmdarheitið ,,Blaðamaður ársins".

Höfundur er hæstaréttarlögmaður.

 

Það skyldi þó aldrei vera að SGG finnist lítið til verðlaunanna koma og bréfið sé líka pilla á dómnefndina sem mátti þola þessa athugasemd frá Ólafi Teiti í síðasta tölublaði Viðskiptablaðsins árið 2006.

Dómnefnd ársins
Birgir Guðmundsson, Elín Albertsdóttir, Jóhannes Tómasson, Lúðvík Geirsson og Sigríður Árnadóttir, sem stóðu að hneyksli ársins með því að útnefna Sigríði Dögg Auðunsdóttur „rannsóknarblaðamann ársins“ fyrir ritstuldinn um einkavæðingu bankanna.

 Þessu tengt þá er ekki úr vegi að birta tilnefningu ÓTG á starfsmanni og mótbárum ársins:

Starfsmaður ársins
Hjálmar Blöndal sinnti sérverkefnum á vegum forstjóra Baugs fáeinum vikum eftir að hann skrifaði í fyrra andvana fædda „úttekt“ Fréttablaðsins á ákærunni í Baugsmálinu þar sem hann afgreiddi í tveimur til þremur setningum það sem hann sagði sjálfur að væru aðalatriði málsins.

Mótbárur ársins
Sigurjón M Egilsson fréttaritstjóri Fréttablaðsins fullyrti í símtali við höfund að Hjálmar Blöndal hefði aldrei skrifað eina einustu frétt um Baugsmálið. Sigurjón þagði þegar í kjölfarið voru bornar undir hann ljósmyndir af fréttaskýringum um Baugsmálið merktar Hjálmari.

Er þessi mynd ekki viðeigandi myndskreyting?

Þrjár blaðakonur heiðraðar fyrir skrif sín
[...]
Sigurjón M. Egilsson, fréttaritstjóri Fréttablaðsins, tók við verðlaunum fyrir hönd Sigríðar Daggar Auðunsdóttur sem var fjarverandi, fyrir rannsóknarblaðamennsku ársins 2005
[...]