Bakkafullur lækur

Það ber kannski í bakkafullan lækinn að gera athugasemdir við forsíðu Moggans í gær og dóminn sem var forsenda forsíðunnar makalausu. Í fyrsta lagi var þessi forsíða fráleit, það er útúr kortinu að persónugera málið á þennan hátt. Dómarar eru alveg nógu skelkuð stétt til að það bætist ekki við að þeir þurfi að óttast reiði Moggans. Við ætlumst til þess að starfmenn réttarins starfi hlutlægt, við teljum ekki að dómarar séu gengir í lið með þeim sem þeir taka afstöðu með frekar en við teljum að lögmenn séu eins og skjólstæðingar sínir. Sveinn Andri er ekki glæpon og okkur finnst ekkert athugavert við að lögmaður sakbornings í umfangsmesta máli síðari tíma sæki kjarabætur fyrir dómara. 

Gyðja réttlætisins er blind. 

Hinsvegar finnst mér ekkert að því að almenningur láti sig þessi mál varða og síni ánægju eða óánægju í verki. Hrafn hvetur fólk til að senda tölvupóst til hæstaréttar, það er ekkert að því (mér er reyndar til efs að hann skili sér þar sem lögfræðingar eru ein tölvuólæsasta stétt landsins).

Almennt mætti fólk gera meira af því að láta skoðanir sínar í ljós, láta þingmenn vita af því að fylgst er með þeim þegar þeir hækka skatta og sóa fé okkar. Láta ráðherra vita að þeir þurfi að fara betur með fé okkar og slútta þurfi partýinu í utanríkisþjónustunni. Þá skilur milli þeirra sem eru of taugaveiklaðir til að sinna þessum störfum og þeirra sem geta.  

tveir punktar

á meðan beðið er eftir næsta kafla í stóra Icelandair málinu er ekki úr vegi að benda mogganum á að hvernig síðustu kosningar fóru í raun  og veru. Sjálfstæðisflokkurinn fékk tæp 34% ekki 39%

Úrslit alþingiskosninga 10. maí 2003 eftir kjördæmum
Hlutfallsleg skipting, %
Alls
Framsóknarflokkur	17,7%
Sjálfstæðisflokkur	33,7%
Frjálslyndi flokkurinn	7,4%
Nýtt afl	1,0%
Samfylkingin	31,0%
Framboð óháðra í suðurkjördæmi	0,5%
Vinstri hreyfingin - grænt framboð	8,8%

 Heimild: Hagstofa Íslands

Að öðru

Þórarinn Eldjárn byrjaði að bloga fyrir stuttu og reit þennan ágætis punkt:

Síendurtekið efni er gamla klisjan um meint yfirráð Sjálfstæðisflokksins yfir Ríkisútvarpinu og öllu sem þar heyrist og sést og fer fram. En í hverju felast þau yfirráð? Hvað er útvarp annað en fólkið sem starfar þar og við heyrum í dags daglega? Ég minnist spjallþáttar sem ég hlustaði á fyrir fáeinum misserum. Þar voru nokkrir eindregnir andstæðingar ríkisstjórnarinnar að venju samankomnir fyrir hádegi á laugardegi til að ræða landsins gagn og nauðsynjar en þó einkum ógagn og ónauðsynjar. Talið barst að Ríkisútvarpinu og einn kjaftajötnanna nefnir að nú sé svo komið að það þurfi flokksskírteini í Sjálfstæðisflokknum til að fá þar inni. Allir viðstaddir flissuðu samþykkjandi að þessum almæltu sannindum, þar hittirðu nú aldeilis naglann á höfuðið...

En ég, saklaus hlustandinn heima, sagði við sjálfan mig: Ja, ljótt er að heyra, en er þetta virkilega svona? Ég hlustaði og hlusta enn mikið á Rás eitt og fór að hugsa: Í hverjum heyrist í útvarpinu? Hverjir ERU Rás eitt? Á þeim tíma reyndust það eftir stutta minnisleit einkum vera eftirtaldir, allt saman frábærir, lifandi og áhugasamir útvarpsmenn: Ævar Kjartansson, Arthúr Björgvin Bollason, Jórunn Sigurðardóttir, Þröstur Haraldsson, Anna Kristín Jónsdóttir, Leifur Hauksson, Eiríkur Guðmundsson, Hjálmar Sveinsson, Jón Ásgeir Sigurðsson, Gunnar Gunnarsson, Friðrik Páll Jónsson, Steinunn Harðardóttir, Una Margrét Jónsdóttir...

Ég man að mér þóttu það óvænt og váleg tíðindi að allt þetta ágæta fólk skyldi vera gengið í Sjálfstæðisflokkinn.

 Ef ég heyri orðið bláskjár aftur þá gríp ég til ofbeldis.

 

 

Vinstri grænir mælast með 21% fylgi í nýrri Gallupkönnun