Sagan

er skemmtilegt fyrirbæri.

Fyrir 18 árum var samþykkt breyting á áfengislögum í þá veru að sala á áfengum bjór var leyfð.

Þá fannst einum þingmanninum það góð hugmynd að banna áfengiskaup yfirleitt og veita svo sérstakar heimildir til áfengiskaupa. Réttinn til kaupa á bjór eða vín gátu menn fengið með því að vera skuldlausir við skattayfirvöld.

Þetta er alveg snilldargóð hugmynd, afar góð og holl þjóðfélagsleg hugmynd. Fyrst leggur þú þitt af mörkum til samfélagsins og síðan máttu fara og kaupa eitthvað af brennivíni fyrir afganginn ef einhver er

Það þarf auðvitað ekki að taka fram ef viðkomandi stjórnmálamaður réði einhverju þá væri lítill sem enginn afgangur. En við værum í góðum málum því hann er róttækur feminísti en enginn karlremba.

Athugasemdir

[Guðmundur G. Hreiðarsson (IP-tala skráð) 19.2.2007 kl. 09:17]

Mig minnir að þetta kerfi hafi verið í brúki einhversstaðar í den - gott ef það var ekki í Færeyjum..

[Friðjón R. Friðjónsson, 19.2.2007 kl. 11:13]

Hugmyndin er færeysk, þaðan tók Skalli hana.

[in vino veritas (IP-tala skráð) 19.2.2007 kl. 14:35]

Kerfi sem þetta var raunar í gildi í Svíþjóð á fyrri hluta síðustu aldar. Það var nefnt "motboken" og var tekið upp árið 1914 og var í gildi allt fram til ársins 1955. Áfengi var vandlega skammtað ofan í menn og tekið tillit til aldurs, tekna og hjúskaparstöðu. Þýddi lítið fyrir atvinnulausa að sækja um og ekki heldur einstæðar konur. Dæmigert að Skallagrímur skuli hafa heillast af þessari vitleysu enda fá dæmi um aðra eins forsjárhyggju í norrænni sögu. Kerfið var óheyrilega óvinsælt í Svíþjóð og þjónaði alls ekki tilgangi sínum.

[Margrét (IP-tala skráð) 19.2.2007 kl. 16:35]

Þetta var í gangi í Færeyjum forðum, held nú að þeir sú búnir að afskaffa dæmið. Ég fór einhvern tíman á Ólafsvöku á mínum sokkabandsárum og gisti í heimahúsi. Ég get upplýst ykkur um að ég hef aldrei á æfi minni séð eins mikið safn af áfengi í heimahúsi. Hjónin voru með heilan vegg í svefnherberginu, ekki sem bókaskáp heldur sem áfengisskáp. Það var drukkið með morgunmatnum, hádegismatnum og kvöldmatnum og þar eftir útí eitt þar til dagur rann.

Enda var maður í frekar aumu ásigkomulagi eftir vikuna.