Lausnin er fundin... ísl-enskt hugvit.

Í framhaldi af síðasta fýlukasti yfir ofbeldi höfundarréttarhafa gagnvart viðskiptavinum sínum fékk ég póst frá gömlum kunningja sem búsettur er í London. 

Hann hefur ásamt félögum sínum í fyrirtækinu Streamburst búið til nýja tegund afritunarvarnar sem þeir kalla "Forensic DRM"  Þar eru engar læsingar á efninu sem þeir selja en þeir setja ósýnilegt "vatnsmerki" á hljóð og myndrásir sem tengir kaupandann við efnið. Þá  birtist í upphafi myndskráa  5 sekúndna skilaboð um hver keypti skránna.

Þeir treysta kaupandanum til að fara skynsamlega með efnið, en ef 100 þúsund eintök birtast einhverstaðar á netinu þá er hægt að sjá hver keypti skránna í upphafi.

Þetta er nákvæmlega það sem maður vill sjá. Málin hafa aðeins skánað að mér skilst heima með því að tónlist.is er farin að selja óvarið efni. Áður var fyrirkomulagið þannig að ég gat ekki deilt tónlist sem ég keypti með konunni minni! Þannig er það enn víða.

Hér má sjá grein um Streamburst sem segir sögu þeirra.

Ég hef engan áhuga á stolnu P2P efni, prófaði Napster á sínum tíma en ef ég fæ að kaupa efni á heiðarlegan hátt þá kýs ég það eins og flestir gera. En það er óþolandi að höfundarétthafar skuli alltaf koma fram við mann sem viðskiptaóvin.

Ég hef enga samúð með STEF og SH, þær peningamyllur velta hundruð milljóna sem berast svo ekki til þeirra sem helst eiga það skilið.

 

PS. 
Að lokum verð ég aftur að benda á Söngva af sviði á Rás 1, snilldarþættir í umsjón Viðars Eggertssonar.