Merkileg minningargrein

Miðopna moggans í gær var merkileg, minningargrein föður Susie Rutar, stúlkunnar sem lést á Landspítalanum í síðustu viku fól í sér harða gagnrýni á Vog og það kerfi sem Þórarinn Tyrfingsson er búinn að byggja upp þar.

Í greininni segir hann:

Meðferð á Íslandi var fyrirbæri sem væntanlega átti ekki marga sína líka. Þar ægði þá öllum saman, ungum og öldnum, körlum og konum. Þar var t.d. tilvalinn staður fyrir menn til að hvíla sig á neyslu um skamma hríð, slá tvær flugur í einu höggi; hvíla sig og finna stúlku í framhaldið þegar út væri komið. Þá höfðu menn símasamband og þurftu því ekkert sérstaklega að einbeita sér að meðferðinni og gátu jafnvel látið færa sér sitt lítið af hverju, enda lærði Susie að sprauta sig í sinni fyrri meðferð og kynntist morfíni í þeirri síðari.

Ég hef séð hvernig krakkar sökkva alltaf dýpra og dýpra og finna alltaf verri og verri félagsskap, tengslanetið er þétt og stundum líkara dómínó kubbum sem hver fellir annan koll af kolli. Kannski er ekki hægt að ræða neitt fyrr en einvaldurinn hefur látið af völdum, vonandi er það ekki svo.

Aðstandendur Susie Rutar eiga samúð mína alla. Það er skelfilegt að fylgjast með einhverjum sem manni þykir vænt um fara þessa leið, en grein föðurs Susie Rutar var um meira en leið hennar að fíkniefnum. 

Meira á eyjunni

 

Forgarður vítis

Ég hef kynnst forgarði helvítis og hann er amerísk ríkisstofnun.

Í morgun var fyrsti sumarleikskóladagur Karitas eldri dóttur minnar og þegar ég var búinn að skila henni af mér, brunaði ég í burtu frá skólanum sönglandi "Ég er frjáls...", Helena, sú yngri var nær draumalandinu en vöku í aftursætinu. Ég held að allir foreldrar átti sig á tilfinningu minni, ég átti tíma fyrir mig.

Ég ætlaði að nota fyrsta morguninn í það að skjótast á eina ríkisskrifstofu og skila inn umsókn minni um kennitölu, (social security no.) svo ætlaði ég að taka því rólega á meðan sú yngri svæfi.

Þegar ég kom á staðinn enn í söngskapi var búið að vera opið í hálftíma og um 40 manns biðu eftir afgreiðslu í einhverri þeirra þriggja lúga sem þarna voru. Brosið fraus og ég fór að raula "Dánarfregnir og jarðafarir". Ég fékk númerið 10, í afgreiðslu var 97 og B242, D430 og M125, sem fór eftir því hvert erindið væri, allt mjög gegnsætt og skiljanlegt, eða þannig.

Þá hófst biðin, eftir tæpa klukkustund var komið að númeri 99, þegar allt í einu var kallað á númer 18 og svo 17 og svo 32. Ég fylltist örvæntingu, allir sem voru að bíða með B, D, og M númer þegar ég kom, voru farnir. Lítið barn byrjaði að gráta og eftir um 5 mínútur var þeim kippt fram fyrir röðina. Ég hugsaði um að klípa Helenu, sem var vöknuð og skildi ekkert í því hvar hún var stödd á átta mánaða afmælisdaginn sinn, þannig kæmist ég kannski framfyrir eins og múslimaparið með litla barnið. Þá var verið að afgreiða númer 7 þannig að ég ákvað frekar að bíða.

Eftir rúmlega tveggja klukkustunda bið var númer 10 svo kallað og ég fékk að skila inn umsókninni. Þegar kennitalan er komin eftir um 2 vikur þarf ég svo að heimsækja þá ríkisstofnun sem versta orðsporið hefur á sér, DMV eða Umferðastofu. Til að tryggja bílinn okkar þurfum við bæði að hafa amerísk ökuskírteini, til að fá ökuskírteini þarf kennitölu.

Konan mín, Liz þurfti að njóta þjónustu DMV í mars til að skipta yfir í amerískt skírteini, svo við gætum leigt sendiferðabíl þegar búslóðin okkar kom. Það tók 4 klukkustundir en á þeim tíma skráði hún sig, tók skriflegt og verklegt bílpróf. Ég bíð spenntur eftir þeim kafla, ég ætla að taka með mér þykka bók.

----------
Þessi færsla birtist bæði á moggabloggi og eyjunni .

Nörda blogg - Google býður alltaf eitthvað sniðugt

Það eru nokkur tæki og tól sem hjálpa mér við að sóa dýrmætum tíma í netvafur og blogglestur mig langar til að segja aðeins frá 2 þeirra.

Fyrst nefni ég Reader vefhugbúnaðurinn frá Google, það er tiltölulega einfalt forrit sem safnar saman öllum síðum sem ég set í áskrift, þannig þarf ég ekki að fara inn á ákveðnar síður til að lesa þær heldur birtir Google Reader allt nýtt efni um leið og það er birt. Þannig hef ég safnað saman moggablogurum, eyjubloggurum, blogspotbloggurum og ýmsum fréttaveitum til að safna saman á einn stað öllu því efni sem ég vil fylgjast með. Ólíkt blogggáttinni þá er birtist allur texti blogga óháð útliti, bara hreinn texti og myndskreytingar greina. Allir sem eru með Gmail geta skráð síður í Reader.

Næsta nördatól er síminn minn. Hann er næstmesta þarfaþingið á eftir tölvunni sjálfri. Ég er með svokallaðan 3G síma sem býður upp á tiltölulega hratt niðurhal. Ég féll fyrir honum í versluninni þegar ég gat horft á Rúv fréttir í honum eins og ekkert væri. Með 3G síma get ég skoðað póstinn minn, lesið blogg og hlustað á útvarpið hvar sem er og hvenær sem er. Þótt skjárinn sé ekki stór þá er þetta eins og að lesa dagblaðadálk, flestar vefsíður er allt í lagi að lesa en það er enn ein snilldin frá Google sem hefur sparað mér ótrúlegan tíma undanfarið. Með Google Mobile þjónustunni er ég svo með Reader í símanum og get þannig lesið efni ð án truflunar frá lélegri html vinnu sem ræður ekki við Mobile vafra. Með símanum er ég þannig óháður hefðbundinni nettengingu og les það sem mér finnst áhugavert nánast hvar sem er og hvenær sem er.

----
Glöggir hafa tekið eftir því að ég er einn eyjubloggara, en ég er líka á moggablogginu. Ég á eftir að finna út úr því hvernig ég sníð þetta saman. Breytingar á næstunni.

Hvar er álverið?

Mér barst nokkuð skemmtileg ábending í gærkvöldi. Á baksíðu DV í gær var fullyrti aðstoðarritstjóri blaðsins og verðlaunablaðamaðurinn, Sigríður Dögg Auðunsdóttir, að Alcan mundi tilkynna samdægurs að það ætli að flytja álverið til Þorlákshafnar.

Þetta var dúndurskúbb hjá sda en hvers vegna náði það ekki inn á forsíðu? Treystir ritstjóri DV ekki aðstoðarritstjóranum?


Það gæti þó aldrei verið vegna þess að engin tilkynning hefur komið og forstjóri Alcan sagt 1) að fyrirtæki ætli ekki að flytja starfsemina frá Straumsvík og 2) engar ákvarðanir hafi verið teknar um nýtt álver fyrirtækisins annars staðar.

Fullyrðing aðstoðarritstjórans er því hreint út sagt röng.

Er ekki kominn tími til að menn sjái sda fyrir það sem hún er?

Skattlausir dagar komu snemma í ár

Mig langar til að bæta aðeins við umfjöllun Vefþjóðviljans um skýrslu Andríkis frá því í gær.

Skýrslan staðfestir að íslenskur almenningur vinnur allt allt alltof lengi fyrir hið opinbera. Á meðan skattlausi dagurinn kom 21. júni til Íslendinga kom hann þann 30. apríl til okkar hér vestra.

Þrátt fyrir að gríðarlegir fjármunir fari í bitlinga, landbúnaðarniðurgreiðslur og stríðsrekstur tekur ríkið þetta mikið minna til sín.

Mér varð litið á kassastrimilinn frá verslunarferð frá síðustu helgi, þetta var meiriháttar verslunarferð.

Karfan kostaði 310$ ofan á þá upphæð kom svo skatturinn 13$. Tæplega 20 þús. kr. fór til innkaupa og rúmar 800 kr til ríkisins. Mikið er það hressandi.

Það er kominn tími til að lækka skatta á Íslandi enn frekar.