Til hvers eru menn í pólitík?

Hvað segir maður um þingmann sem er fyrsti flutningsmaður 16 frumvarpa á síðasta kjörtímabili og þar af 4 sinnum um sama málefni? Á hverju þingi lagði hann fram frumvarp um þetta hugðarefni sitt, það er fjórðung allra frumvarpa sem þingmaðurinn hefur lagt fram í eigin nafni.

Er ekki hægt að segja óhikað, að málið sé viðkomandi þingmanni hjartans mál?

En hvað á maður svo að halda, ef sami þingmaður verður ráðherra og lætur það verða eitt sitt fyrsta verk að gefa það út að hann ætli ekki að beita sér fyrir viðkomandi máli?

Er rökrétt að draga þá ályktun stjórnmálamaðurinn hugsjónalaus eiginhagsmunapotari sem er bara í pólitík fyrir eigið egó?

 

Hér vestra eru bíla- og tryggingasalar taldir meðal síðustu sorta. Þeir vita kannski eitthvað meira en margur heldur, þessir kanar.

Hvaða leið var farin?

Ekki að það skipti neinu máli í þessu skelfilega máli, en þá ber blöðunum ekki saman um hvaða leið var farin inn að laugum. Myndin að neðan sýnir skýringamyndir Moggans og Fréttablaðsins frá atburðum gærdagsins.

 

 

Hvort er rétt?

 

Einar Oddur

Mig langar til að setja nokkur orð á blað til að minnast Einars Odds.

Ég kynntist Einar Oddi lítillega fyrir rúmum 16 árum síðan í gegnum vinskap minn við Brynhildi, dóttur hans. Þá var hann frægur maður, Bjargvætturinn og það er ekki laust við að mér stóð dálítill stuggur af honum allra fyrst. Það bráði þó fljótt af og ég sá að þarna fór hlýr og ákaflega skemmtilegur maður. Hann var sveitakarl og heimsborgari allt í senn, hann var ekki langskólagenginn en hann var víðlesinn og menntaður, sjálfmenntaður. Manngerð sem verður bara til í íslensku sjávarþorpi.

Aftur tókust svo með okkur kynni þegar ég fór að starfa í Sambandi ungra sjálfstæðismanna, þá var Einar orðinn þingmaður og oftast nær , þó alls ekki alltaf, var málflutningur Einars okkur að skapi. Þó var alltaf hægt að treysta á að Einar Oddur talaði tæpitungulaust og léti ekki smáatriðin skyggja á heildarmyndina.

Hans verður sárt saknað, jafnt í pólitík sem utan hennar. Ég gat ekki verið í Hallgrímskirkju í gær og vottað Binnu, Sigrúnu, Didda, Teit og Illuga samúð mína, þær kveðjur verða að koma síðar. Þangað til verða fátækleg orð á skjánum að duga.

En að lokum þá verð ég að benda á að ef menn vilja raunverulega minnast Einars Odds, þá eiga þeir að halda kjaftæðislausan dag og vera, þó ekki væri í nema einn dag, eins og Einar Oddur var allt sitt líf.

 

Gott veður – tvískinnungur fjölmiðla

Þetta er ekki veðurblogg heldur er ég að velta því fyrir mér mun á afstöðu fjölmiða gagnvart nýju ríkistjórninni miðað við þá gömlu.

Segjum sem svo í tíð fyrri ríkisstjórnar hefði stjórnarformanni í ríkisfyrirtæki verið skipt út. Fráfarandi stjórnarformaður er ung vel menntuð kona og í stað hennar er settur nánast ómenntaður fyrrverandi þingmaður.

meira á eyjunni >>>

Gleðikonur, hórur og vindbelgir

Þegar Össur Skarphéðinsson kallar Bjarna Harðarson vindbelg, er það eins og þegar gleðikona kallar kollega hóru. “It takes one to know one” segja þeir hér vestra og það á klárlega við í þessu tilviki.

Össur réðst í nótt af fullum vindstyrk á Bjarna Harðarson fyrir að voga sér að vilja hótelrekstur áfram á Þingvöllum. Þarna held ég að Össur og reyndar Þingvallanefnd hin gamla sé úr takti við almenning og tímann. Fólk vill aðstöðu á Þingvöllum, eitthvað meira en pulsusjoppu. Í áratugi hefur verið veitingasala á og hótelrekstur á Þingvöllum og í eina tíð var það fastur þáttur í sunnudagsbíltúr fjölda fólks að fara í kleinukaffi á hótel Valhöll. Almenningi þykir vænt um staðinn þrátt fyrir að Jón Ragnarsson hafi markvisst reynt að hrekja fólk í burtu með þráum kleinum og súrum rjómapönnukökum á okurverði.

Meira á eyjunni...