Framtíðin er frá Japan

Fjölskyldan fór inn til DC sl. sunnudag til að líta á Japanssýningu í Kennedy Center. sýningin var skemmtileg og þar voru róbotar frá Honda og Toyota til sýnis. Vélmenni Honda, Asimo var magnað þar sem það hljóp, labbaði upp og niður tröppur og lék allskyns listir.

Ég varð fyrir n.k. hugljómun þar sem ég hélt á Karitas svo hún gæti séð. Hún starði í andagt á vélmennið, ég horfði á hana. Hvernig verður heimur hennar eftir 33 ár? Hún er þegar orðin nokkuð tölvulæs og horfir á vélmenni athafna sig 4 ára. Þegar ég var 4 ára þekktust einkatölvur ekki, Rúv var í svarthvítu og beinar útsendingar voru færri skynsamar ákvarðanir fyrrverandi borgarstjóra. 

Eftir þessi 33 ár þegar ég verð orðið löggilt gamalmenni og Karitas komin á minn aldur, munu vélmenni sækja lyfin mín og passa að ég gleymi ekki að taka þau? Mun ég þurfa að forrita það til að blanda fyrir mig almennilegan Martini? Mun einhver ábyrgur fjölskyldumeðlimur geta yfirskrifað mínar skipanir til að bjarga lifrinni?

Miðað við þróun í tölvum og tækjum síðustu ár, er ekkert ólíklegt að rafknúnir aðstoðarmenn hjálpi fólki í náinni framtíð. Magnað. 

 

Karitas eignas vin. Fleiri myndir hér.

 

 

Þetta er svo hann Asimo